Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης παραχώρησε με καθυστέρηση 50 και πλέον ετών μια ιδιότυπη αμνηστεία στον Μιχαήλ Βασιλειάδη, αρχισυντάκτη της τοπικής εβδομαδιαίας « Απογευματινή» και του αποκατέστησε το δικαίωμα να συνεχίσει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Μαρμαρά τις οποίες υποχρεώθηκε να διακόψει το 1958 – θύμα της ρατσιστικής μανίας των Τούρκων.
Μιλώντας στην εφημερίδα «Zaman» ο Βασιλειαδης, 73 ετών σήμερα, διηγείται τι συνέβη και τον απέκλεισαν από το πανεπιστήμιο.
Εκείνη την εποχή, λέει, έρχονταν και ...... σπούδαζαν σε πανεπιστήμια της Πόλης αρκετοί Ελληνες οι οποίοι, βέβαια, δεν ήξεραν τουρκικά. Γι αυτό κατέφευγαν σ’ εκείνον να τους εξηγήσει και να τους μεταφράσει κάποια κείμενα. «Μια μέρα, καθώς εξηγούσα σε έναν νεαρό έλληνα φοιτητή κάποια οδηγία», λέει ο Βασιλειαδης, «μας πλησίασε ένας άγνωστος και με άγρια φωνή μου λέει. Πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι; Μην μιλάς εδώ τη γλώσσα του εχθρού μας».
Το πανεπιστήμιο βρήκε αφορμή και ουσιαστικά του έκανε αδύνατη τη συνέχιση των σπουδών του. Τον ανάγκασε να αποχωρήσει. Ο Βασιλειάδης θυμάται όμως και κάτι ακόμη.
Όταν διαμαρτυρήθηκε στην γραμματεία του πανεπιστημίου τον πήρε κατά μέρος, στο γραφείο του ένας καθηγητής κοσμήτορας της Σχολής και «όταν μείναμε μόνοι μου είπε. Έχεις δίκιο, παιδί μου, αλλά γνωρίζεις πως έχουν τα πράγματα. Γνωρίζεις την κατάσταση. Δυστυχώς, δεν μπορώ να κάνω τίποτε».
Ο Βασιλειάδης έχει να πει και άλλα στην τουρκική εφημερίδα. Δεν ήταν ο μόνος Έλληνας που υποχρεώθηκε να διακόψει τις σπουδές του.
Οι ρατσιστικές διακρίσεις σε βάρος Ελλήνων ήταν γενικές. Οι ελληνικής καταγωγής απαγορεύετο να ασκήσουν οποιοδήποτε επάγγελμα. Θυμάται το εξής: «Ζούσε τότε στην Τουρκία ένας σπουδαίος Έλληνας χειρουργός. Τρεις φορές έκανε αίτηση να του επιτρέψουν να ασκήσει το επάγγελμά του και τις τρεις φορές το απέρριψαν λόγω εθνικής καταγωγής. Απογοητευμένος αναγκάστηκε να εκπατριστεί. Πήγε στην Αμερική όπου εργάστηκε σε μεγάλο νοσοκομείο ως τα 80 του».
