Στις συζητήσεις μεταξύ «αντρών» στα καφενεία και στα γήπεδα, είναι πολύ συνηθισμένα ρητορικά σχήματα που επικαλούνται το ένδοξο παρελθόν για να νομιμοποιήσουν ή να προσδώσουν δόξα στο, συνήθως, «άδοξο» παρόν.
Μπορεί η νεωτερικότητα να είναι η περίοδος της ....ορθολογικής κυριαρχίας, όπως υποστήριξε ο Βέμπερ, αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν επιβιώνουν μορφές από την προνεωτερική περίοδο, όπως, λόγου χάριν, η παραδοσιακή κυριαρχία, όπως και πάλι ο Βέμπερ υποστήριξε.
Ο Χρήστος Χωμενίδης πιστεύει για τον εαυτό του πως είναι η αιχμή του δόρατος του εκσυγχρονισμού, η αιχμή του δόρατος της νεωτερικότητας. Δε χάνει ευκαιρία να κατακεραυνώσει, όπως ο ίδιος πιστεύει, καθετί που ο ίδιος θεωρεί «λαϊκό», «παραδοσιακό», «ξεπερασμένο». Κρατώντας και αποδίδοντας ο ίδιος στον εαυτό του την ιδότητα του ανήκειν σε μια πνευματική ελίτ, την οποία ο ίδιος έχει δημιουργήσει κι ο ίδιος έχει τοποθετήσει τον εαυτό του σ’ αυτή.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της φαντασιακής γενεαλογίας που έχει κατασκευάσει ο σοφός λογοτέχνης μπορεί να αναζητηθεί καιστο άρθρο του στο Book’s Journal(τ.19), με το οποίο εξέφραζε τον θαυμασμό του για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πρεσβύτερο, ως έναν ηγέτη που δεν έδινε σημασία στις «μάζες» (σιγά τώρα μην ασχολούμαστε με τη δημοκρατία στη νεωτερικότητα), καθώς είχε σκοπό τον «εκσυγχρονισμό του τόπου».
Αυτή τη φορά, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους ένδοξους, κατά φαντασίαν (του) προπάτορες, μιλώντας ο ίδιος«εκσυγχρονιστικά», ανέλαβε να υπερασπιστεί τον Μένη Κουμανταρέα για την εξής φράση του: «Ενώ άμα βιάσεις μια γυναίκα μπορεί και να το θέλει…», την οποίαο γνωστός συγγραφέας είπε σε εκπομπή της ΝΕΤ.
Η ηλεκτρονική έκδοση της Lifo ανήρτησε το παρακάτω δημοσίευμα: «Το 1970, μεσούσης της Χούντας, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κέδρος» ένας τόμος με 18 αντιστασιακά κείμενα ισάριθμων Ελλήνων διανοουμένων. Το ρίσκο ήταν μεγάλο. Μπορούσες να βρεθείς αυθημερόν στα κρατητήρια του ΕΑΤ/ΕΣΑ και να φτύσεις το γάλα της μάνας σου. Ο Μένης Κουμανταρέας ήταν ένας από τους 18. Πολύ αμφιβάλλω εάν οι συγγραφείς και οι συγγράφοντες της σήμερον θα έδειχναν το ίδιο θάρρος. (Από το facebook του Χρήστου Χωμενίδη)»
Όποια ή όποιος βρει ποια η σχέση με το τότε θάρρος του Κουμανταρέα ενάντια στη χούντα με την ατάκα περί βιασμού που είναι της μόδας στο κόμμα του Ρόμνεϋ, άλλα και την έρευνα πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο κ. Χωμενίδης για να καταλήξει πως όσοι κατηγορούν τον κ. Κουμανταρέα είναι δειλοί, κερδίζει τα Άπαντα του Βέμπερ κι ένα εισιτήριο διαρκείας σε όποια οπαδική κερκίδα θέλει. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα καφενεία, ρωτήστε τον κ. Χωμενίδη.
Πηγή: left.gr
