Αν και εκτός ΕΕ η Ελβετία θα δυσκολευτεί να μην υπακούσει αν θέλει πρόσβαση στις ευρωπαϊκές χρηματαγορές.
Ενώ άλλες χώρες βλέπουν αυτή την πρακτική ως τρόπο να... κρύψουν κέρδη που προήλθαν από εγκληματικές ή άλλες παράνομες ενέργειες, όπως διαφθορά ή φοροδιαφυγή, στην Ελβετία θεωρείται έντιμη πολιτική η οποία αποδεικνύει την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και κράτους
Ολοένα αυξανόμενες πιέσεις για να εγκαταλείψει μια μακρόχρονη παράδοση σχεδόν απαράβατου τραπεζικού απορρήτου αντιμετωπίζει η Ελβετία. Αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν ότι αναμένουν από τις ελβετικές τράπεζες να παρέχουν στις αμερικανικές αρχές αυτόματες πληροφορίες σχετικά με αμερικανούς πελάτες τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί τώρα την αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών, μια πολιτική στην οποία η Ελβετία, αν και εκτός ΕΕ, θα δυσκολευτεί να μην υπακούσει αν θέλει να συνεχίσει να έχει πρόσβαση στις ευρωπαϊκές χρηματαγορές.
Όμως η άρση του τραπεζικού απορρήτου αναμένεται να αποδειχτεί επώδυνη διαδικασία για τους Ελβετούς. Ενώ άλλες χώρες βλέπουν αυτή την πρακτική ως τρόπο να κρύψουν κέρδη που προήλθαν από εγκληματικές ή άλλες παράνομες ενέργειες, όπως διαφθορά ή φοροδιαφυγή, στην Ελβετία θεωρείται έντιμη πολιτική η οποία αποδεικνύει την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και κράτους.
«Η προέλευση του ελβετικού τραπεζικού απορρήτου είναι στην πραγματικότητα ένα επαγγελματικό απόρρητο, όπως εκείνο του γιατρού ή του δικηγόρου. Ο τραπεζίτης δεν πρέπει να δίνει πληροφορίες για τους πελάτες του, ούτε να τις επαναλαμβάνει σε τρίτους», εξηγεί ο επικεφαλής της Ομοσπονδίας Ελβετικών Ιδιωτικών Τραπεζών,Μισέλ ντε Ρομπέρ.
Εκείνοι που θέλουν να διατηρήσουν το απόρρητο ως έχει συχνά ισχυρίζονται ότι εισήχθη για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1930, με σκοπό να προστατεύσει τους Γερμανοεβραίους, που επένδυαν τα χρήματά τους σε ελβετικές τράπεζες ώστε να αποτρέψουν τους ναζί να τους τα κατάσχουν. Παρόλο που αυτό πράγματι αληθεύει, η Ελβετική Τραπεζική Πράξη του 1934 εισήχθηκε μετά από ένα σκάνδαλο στο οποίο μεγάλος αριθμός γάλλων πολιτικών και επιχειρηματιών αναγνωρίστηκαν δημοσίως ως κάτοχοι μεγάλων κρυφών χρηματικών ποσών στην Ελβετία. Η Πράξη είχε στόχο να προστατεύσει στο μέλλον την ταυτότητα των πελατών.
Αν κρίνει κανείς από τα πρόσφατα γεγονότα και τον πρώην υπουργό Προϋπολογισμού της Γαλλίας Ζερόμ Καουζάκ, ο οποίος παύτηκε, όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε κρύψει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε τραπεζικό λογαριασμό, οι ευρωπαίοι πολιτικοί σίγουρα έχουν επωφεληθεί από το τραπεζικό απόρρητο.
Παραδείγματα όπως αυτό προκαλούν εκρήξεις οργής στις ευρωπαϊκές χώρες που μαστίζονται από τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και βλέπουν μεγάλα εισοδήματα να δραπετεύουν στο εξωτερικό χωρίς να φορολογούνται.
