του Τάσου Τασιούλα
Οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές πρέπει να ξεφύγουν από τα ζητήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Επιλέγουμε ...τον άνθρωπο που θα βελτιώσει την καθημερινότητά μας και θα ασχοληθεί με το άμεσο περιβάλλον μας. Η συζήτηση όμως ακόμη είναι περί ανέμων και υδάτων…
Ολοκληρώνεται σταδιακά το παζλ των υποψηφιοτήτων στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και στους 14 Δήμους του νομού Θεσσαλονίκης. Μια πρώτη ανάγνωση και κάποιες εκτιμήσεις θα επιχειρήσω σήμερα, περίπου 100 μέρες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ο προεκλογικός αγώνας δεν έχει αρχίσει ουσιαστικά πουθενά ακόμη. Είναι έτσι κι αλλιώς νωρίς και κανένας δε θέλει να «καεί» στην πορεία προς τις κάλπες. Σε πρώτη φάση φαίνεται πως η Αυτοδιοίκηση δεν αφήνει ασυγκίνητους όσους ασχολούνται ενεργά με τα κοινά. Έχουμε ήδη πολλές υποψηφιότητες, δείγμα του γεγονότος ότι οι συνεργασίες δεν αποτελούν προτεραιότητα κανενός, ούτε των κομμάτων, ούτε των υποψηφίων.
Θέλουν, λένε όλοι, να προσφέρουν στον τόπο τους, να επιλύσουν τα προβλήματα που στις περισσότερες περιπτώσεις χρονίζουν, να τα κάνουν καλύτερα από τον προηγούμενο, να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν το έργο τους.
Και επίσης όλοι δηλώνουν αποφασισμένοι να δώσουν έναν ευπρεπή και κόσμιο αγώνα, έντιμο και ουσιαστικό, ώστε οι πολίτες να επιλέξουν με όσο το δυνατό πιο αντικειμενικά κριτήρια τον υποψήφιο, που τους έχει κερδίσει.
Ο αγώνας που ακόμη δεν έχει ξεκινήσει όμως μόνο κόσμιος και ήρεμος δεν είναι. Οι πρώτες κινήσεις των υποψηφίων σε όλους τους Δήμους και στην Περιφέρεια δείχνουν τους ίδιους να ψάχνουν τον προεκλογικό βηματισμό τους, αλλά τα επιτελεία τους, το περιβάλλον τους, τους ανθρώπους που συντάσσονται μαζί τους, να προσπαθούν όχι να προβάλουν την αξία των επικεφαλής, αλλά αντιθέτως να βρουν τρωτά σημεία των αντιπάλων.
Αυτό, που σας βεβαιώνω είναι ήδη πολύ συχνό φαινόμενο, προοιωνίζεται σκληρό και ανελέητο αγώνα, με χτυπήματα κάτω από τη μέση και όποιος αντέξει. Βούτυρο στο ψωμί των δημοσιογράφων και πολύ καλή ευκαιρία για τους πολίτες να μάθουν κουτσομπολιά ή να δουν τους υποψηφίους κι από την καλή κι από την ανάποδη, με ή χωρίς μακιγιάζ.
Τα παραπολιτικά παίρνουν και δίνουν, τα σχόλια περίσσεψαν και από ουσία προς το παρόν τίποτα. Δε θέλω να κρίνω από τόσο νωρίς. Μια πρώτη ανάγνωση προσπαθώ να κάνω για να δούμε τι μας περιμένει το επόμενο τρίμηνο.
Για όσους σπεύσουν να πουν ότι η εκλογική μάχη δεν τους ενδιαφέρει, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τους καταλαβαίνω. Πιστεύω πως την ίδια ζέση με τους υποψήφιους πρέπει να δείξουν και οι πολίτες. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν μια ιδιαιτερότητα. Δεν ψηφίζουμε για 300 εκπροσώπους που την επομένη θα κατοικοεδρεύουν στην Αθήνα και θα βρίσκονται στη Βουλή, αλλά για συντοπίτες μας, που θα μένουν μαζί μας και θα πρέπει να ασχοληθούν με την καθημερινότητά μας.
Είναι δεδομένο ότι το μείζον πρόβλημα όλων είναι η κρίση και τα οικονομικά, η ανεργία και η εξασφάλιση των προς το ζην. Αυτά εν πολλοίς καθορίζονται από τις αποφάσεις σε επίπεδο κεντρικής σκηνής. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί απλώς να συμβάλει ως ένα σημείο. Πολλές φορές πολύ σημαντικό, αλλά δεν παύει να είναι δευτερεύον.
Εκεί που η Αυτοδιοίκηση έχει δυνατότητες προσφοράς και η επιλογή δημάρχου ή περιφερειάρχη κάνει τη διαφορά είναι στα υπόλοιπα ζητήματα της καθημερινότητας. Ειδικά στο κοινωνικό κομμάτι, που εν μέσω κρίσης είναι και το πιο επείγον. Καμιά κυβέρνηση και κανένας βουλευτής δε θα ενδιαφερθεί για το κυκλοφοριακό (στο βαθμό που το βιώνουμε οι πολίτες και το καταθέτουμε στις τοπικές αρχές), για την καθαριότητα, για τους τοπικούς δρόμους, για χίλια δυο άλλα ζητήματα που μας οδηγούν στον περιφερειάρχη και το δήμαρχο.
Και κάπου εδώ μπαίνουν και τα κριτήρια για να κάνουμε όλοι την επιλογή μας. Ακόμη και οι… κομματικότεροι των κομματικών υποψηφίων έχουν αντιληφθεί πως χωρίς προτάσεις, απαντήσεις, γνώση και εφαρμόσιμες λύσεις στα καθημερινά προβλήματα του μικρόκοσμού μας (αν κάποιοι το θέλουν έτσι) δε θα πάνε πολύ μακριά. Για την ακρίβεια, δύσκολα θα περάσουν στο δεύτερο γύρο. Πιστεύω ότι προϋποθέτει ωριμότητα αυτό για να συμβεί, όπως πιστεύω ότι οι δημότες και οι κάτοικοι κάθε περιφερειακής ενότητας πλέον τη διαθέτουν και δε θα παρασυρθούν από «φλου» πολιτικά διλήμματα.
Προσωπικά δε με αφορά η κομματική προέλευση των υποψηφίων. Έχει τη σημασία της, αλλά δε θα διστάσω να πάω στην… απέναντι όχθη εφόσον πεισθώ ότι θα κάνει τη δουλειά καλύτερα. Το έχουν αντιληφθεί και οι υποψήφιοι, γι’ αυτό και τους ακούμε να λένε διαρκώς ότι δε λειτουργούν κομματικά, ότι είναι ανεξάρτητοι, ότι είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν και με τον πολιτικό χώρο προέλευσής τους προκειμένου να δοθούν λύσεις.
Εύχομαι η προεκλογική μάχη να μην αναλωθεί σε μανιχαϊσμούς (αριστερά – δεξιά, μνημόνιο – αντιμνημόνιο, ΠΑΟΚ – Άρης κτλ.). Για να ξεπεράσουμε την κρίση έχουμε τώρα την ευκαιρία. Το νέο ΕΣΠΑ (Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης 2014-2020) είναι πυλώνας ανάπτυξης και μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην έξοδο από το τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει.
Δυστυχώς, για ορισμένους που διεκδικούν την ψήφο μας, ακόμη κι αυτό μοιάζει κινέζικο. Αυτή την ευκαιρία όμως δε μας παίρνει πλέον να τη χάσουμε. Και θεωρώ ότι ο υποψήφιος που θα παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο, κοστολογημένο σχέδιο αξιοποίησης των κοινοτικών κονδυλίων που διατίθεται στη νέα προγραμματική περίοδο και ένα πλάνο των έργων που προτίθεται να προχωρήσει με αυτά τα χρήματα, πρέπει να έχει την προτεραιότητά μας.
Κι αυτό αφορά τόσο τους υποψήφιους περιφερειάρχες, όσο και τους υποψήφιους δημάρχους. Χωρίς χρήματα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, δεν μπορούν να δώσουν καμιά λύση και ή τάζουν λαγούς με πετραχήλια ή όταν θα δουν πόσο δύσκολο είναι να απορροφήσεις ευρωπαϊκά κονδύλια είναι έτοιμοι να βάλουν τις φωνές και να σηκώσουν λάβαρα ενάντια στην «κακή Αθήνα». Όπως και να έχει η ουσία παραμένει. Χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα κακώς θέλεις να γίνεις περιφερειάρχης ή δήμαρχος, διότι δε θα προσφέρεις.
Προφανώς και δεν είναι μόνο τα κοινοτικά κονδύλια, αλλά τα ξεχωρίζω επειδή είναι κρίσιμα και πολύτιμα (εθνικά δεν προβλέπεται να υπάρξουν άλλωστε…).
Όταν τις επόμενες μέρες οργανωθούν οι υποψήφιοι θα ήθελα να πιέσουμε όλοι οι πολίτες ώστε να μας δώσουν καθένας τις δικές του απαντήσεις στα ζητήματα που μας καίνε και καθημερινά τα συζητάμε μεταξύ μας, απαξιώνοντας τους πάντες.
Επειδή δε μου αρέσει η απαξίωση, γι’ αυτό και θα ήθελα προτού κρίνω κάποιον και προτού του δώσω ή δεν του δώσω την ψήφο μου να μάθω τι πιστεύει και πόσο έτοιμος είναι για να γίνει περιφερειάρχης ή δήμαρχος. Ελπίζω πρώτα εμείς οι πολίτες να βάλουμε τα κριτήριά μας και μετά να γίνουμε απαιτητικοί με τους υποψηφίους. Και εύχομαι οι τελευταίοι να αντιληφθούν πως οι εκλογές δεν είναι παιχνιδάκι.
