Επιβεβαιώνεται η γνησιότητα της φωτογραφίας με την καταπρόσωπο εικόνα του κεφαλιού, του Άρη Βελουχιώτη, το οποίο οι διώκτες του κρέμασαν από τον φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων.
Σύμφωνα με το... «Έθνος της Κυριακής», οι διαχειριστές του μπλογκ XYZ Contagion, που δημοσίευσαν τη φωτογραφία, επικοινώνησαν με την εφημερίδα, αναφέροντας τα εξής:
«Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους υπεύθυνους της εφημερίδας «Εθνος» και τον κ. Θοδωρή Ρουμπάνη ότι μόλις σήμερα, τελικά έφτασε στα χέρια μας το φύλλο της «Ακρόπολης» της 21/6/1945, όπου μαζί με την ανταπόκριση ενός δημοσιογράφου Ε. Θωμόπουλου («Διατί ο Δράκος προέβη εις τον αποκεφαλισμόν του αρχηγού του»), υπάρχει και η συγκεκριμένη φωτογραφία, μαζί με άλλες δύο. Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτό το γεγονός (πως τελικά δημοσιεύτηκε) το γνωρίζαμε, αλλά δεν το είχαμε διασταυρώσει εκείνη τη στιγμή που γράφαμε το άρθρο μας, γι” αυτό και προτιμήσαμε τη διατύπωση: Γνωρίζουμε ότι είχε σταλεί γύρω στις 18-20 Ιουνίου 1945 στην εφημερίδα «Ακρόπολη» από τον ανταποκριτή της, με σκοπό να δημοσιευτεί. Τώρα που έχουμε ολόκληρη τη σελίδα στα χέρια μας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον – σωστά;;;»
Η εφημερίδα παρουσιάζει ακόμα ένα ντοκουμέντο, μια άγνωστη φωτογραφία από την πλατεία Τρικάλων, μετά τον θάνατο του Άρη Βελουχιώτη, με δεκάδες ανθρώπους να στέκονται κάτω από τον στύλο, όπου είχαν κρεμαστεί τα κεφάλια του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ και του Τζαβέλα (Στην φωτογραφία, διακρίνεται το κεφάλι του Τζαβέλα).
Το ιστορικό ντοκουμέντο, προέρχεται από το αρχείο του ιστορικού Ιάσονα Χανδρινού, ο οποίος έστειλε στην εφημερίδα και τη μαρτυρία ενός από τους διώκτες του Άρη, του Ζαχαρία Π. για τις τελευταίες του στιγμές.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία, ο Άρης Βελουχιώτης και οι σύντροφοί του κρύφτηκαν στον Φάγγο της Μεσούντας, όπου αποκλείστηκαν. Εκεί σκοτώθηκε ο Κόζιακας, αγωνιστικό ψευδώνυμο του Κώστα Αργύρη. Εκεί αυτοκτόνησαν ο Αρης και ο Τζαβέλας και ένας ακόμα αντάρτης του Βελουχιώτη, ο Νικήτας (Θωμάς Αρχιμανδρίτης).
«Με το πέρασμα του ποταμού, τους πήραμε είδηση και ειδοποίησα τον Βόιδαρο στην Αγία Παρασκευή (ο Κώστας Βόιδαρος, ήταν οπλαρχηγός του ΕΔΕΣ την περίοδο της Κατοχής, επικεφαλής ένοπλης ομάδας αντικομμουνιστών).
Ο Αρης μετακινήθηκε την άλλη μέρα σε μια σπηλιά στη δύσβατη πλαγιά του βουνού, όπου λημέριασε προσπαθώντας με κάθε τρόπο να έρθει σε επαφή με τον Τζουμάνη (σ.σ. τοπικό στέλεχος του ΕΑΜ που τις προηγούμενες ημέρες είχε κάνει χρέη οδηγού για τους μαυροσκούφηδες).
Και πάλι ειδοποίησα τον Βόιδαρο για τις κινήσεις του Αρη και την ίδια μέρα ανέβηκα στο Μυρόφυλλο. Συναντήθηκα με τον Μόκα και τον ανθυπολοχαγό της (σ.σ. της Εθνοφυλακής) Μουρελάτο. Το απόγευμα οι δύο ένοπλες ομάδες (σ.σ. του Μόκα και της Εθνοφυλακής) κινήθηκαν από Μυρόφυλλο και πήραν θέσεις κατά μήκος του ποταμού. Από την άλλη πλευρά ο Κώστας Βόιδαρος, ο Γιώργος Ζαγκαβιέρος και ο Κώστας Ζαφείρης (αντάρτες του ΕΔΕΣ από τη Μεγαλόχαρη Αρτας που είχαν πάρει μέρος στην ανατίναξη του Γοργοποτάμου το 1942) προχώρησαν στην κακοτράχαλη πλαγιά για την εξουδετέρωση της δύναμης του Αρη.
Ο κλοιός από λεπτό σε λεπτό γινόταν πιο ασφυκτικός. Η μάχη άρχισε το απόγευμα και κράτησε ως το σούρουπο. Η διαφυγή του Αρη ήταν πλέον αδύνατη. Ο Βόιδαρος, εκτιμώντας την κατάσταση, έστειλε συνδέσμους στον ταγματάρχη Τζινέρη στο Τετράκωμο για να προωθήσει δυνάμεις μέσα στη νύχτα από τη βόρεια πλευρά του Αχελώου για να κλειστεί και η τελευταία πιθανή δίοδος διαφυγής. Ηταν νύχτα που έφυγα από το τμήμα του Βόιδαρου για τη Μεσούντα.
Προχωρώντας πιο πέρα είδα φως σε μια καλύβα μέσα στο δάσος. Την ώρα που πλησίασα μπήκε στην καλύβα ένας γεροδεμένος άνδρας με κάτασπρη γενειάδα. Προτού να πει κουβέντα, πρότεινα το όπλο και του φώναξα «ψηλά τα χέρια». Ο επισκέπτης φώναξε: «Μη με σκοτώσετε, είμαι ο Δράκος και μπορώ να σας φανώ πολύ χρήσιμος».
Ηταν ο Σωτήρης Δράκος, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Αρη που μόλις έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί, πέταξε το όπλο του και έφυγε. Τον έδεσα πιστάγκωνα και τον οδήγησα μέσα από δύσβατη ανηφοριά στον Κώστα Βόιδαρο. Ο Βόιδαρος χάρηκε τόσο για την επιτυχία που με πήρε στους ώμους τραγουδώντας. Ο Δράκος, αφού βεβαιώθηκε ότι εμείς δεν σφάζουμε ούτε κακοποιούμε, ομολόγησε τη μεγάλη ταλαιπωρία τους και ότι ο Αρης με τους συντρόφους του αυτοκτόνησε πιο κάτω από το κρησφύγετο, στην απότομη πλαγιά.
Πέρασε εκείνη η νύχτα και πολύ πρωί, με οδηγό τον Δράκο, φτάσαμε στο λημέρι, όπου λίγο πιο κάτω βρίσκονταν τρία πτώματα γενειοφόρων. Ο Δράκος έδειξε ένα και είπε: «Αυτό το σκυλί είναι ο Αρης». Ο διπλανός του, ήταν ο υπασπιστής του Τζαβέλας και ο τρίτος ονομαζόταν Καραγκούνης (σ.σ. εννοεί προφανώς τον Νικήτα, ψευδώνυμο του Θωμά Αρχιμανδρίτη). Εδωσα το μαχαίρι του Δράκου -ήταν δικό του, του το αφαίρεσα όταν τον συνέλαβα- και έκοψε τα κεφάλια του Αρη και του Τζαβέλα, τα τοποθέτησε στην περισκελίδα του Αρη και τραβήξαμε για τη Μεσούντα. Στην πλατεία, στο καφενείο του Θάνου, τοποθετήθηκαν τα κεφάλια σε κοινή θέα», διηγείται ο Ζαχαρίας Π.
Η εφημερίδα δημοσιεύει και δεύτερο κείμενο που ανήκε στον Βαγγέλη Γκονέζο, σύντροφο του Άρη που κρύφτηκε σε ένα βράχο και σώθηκε. Μετά κατέφυγε στους Μελισσουργούς της Αρτας. Πέρασε στη Γιουγκοσλαβία και απ” εκεί στη Σοβιετική Ενωση. Θυμάταιι τα τελευταία λόγια του Αρη λίγο πριν δώσει τέλος στη ζωή του.
«Η ώρα θα ήταν 9 μ.μ. Από την απέναντι πλευρά του Μυροφύλλου, ένα εχθρικό πυροβόλο χτυπούσε κατ” άξονα τη ρεματιά. Μπροστά μας σκοτώνεται ο Κόζιακας και πιο κάτω τραυματίζεται ο Λέων (σ.σ. ψευδώνυμο του Γιάννη Νικολόπουλου, που κρύφτηκε σ” ένα βράχο στον Φάγγο και σώθηκε) στο δεξιό μέρος του μετώπου πάνω από το μάτι και γυρίζει πίσω γεμάτος αίματα. Για μια στιγμή ακούω από το στόμα του Αρη να λέει: «Εζησα 40 χρόνια, έζησα και καλά και άσχημα. Κοιτάξτε εσείς τι θα κάνετε τώρα, γεια σας». Βγάζει το πιστόλι του και αυτοκτονεί. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τη σκέψη του ούτε και να αντιδράσω».
(Πηγή: «Έθνος της Κυριακής»)
