Ο πανταχόθεν και παντοιοτρόπως βαλλόμενος ο Ελληνισμός, κατόρθωσε στο πέρασμα της ιστορίας να παραμείνει όρθιος.
Ενώ πολεμήθηκε συστηματικά κατόρθωσε να δημιουργήσει και να λαμπρυνθεί ακόμη περισσότερο. Πόσες φορές, έχει καταγραφεί από την ιστορία μία ακραία επιθετική -καλυμμένη ή απροκάλυπτη- ...... στάση κατά της Ελλάδας και του Ελληνισμού; Πάντα, όμως, αυτός ο λαός κατόρθωσε να αντιπαρέλθει των δυσκολιών, των επιθέσεων και των γενοκτονιών που του επιβλήθηκαν και δικαιώθηκε.
Ποιο είναι το «συστατικό» αυτής της «επιτυχίας», ποια είναι η αιτία αυτού του μένους κατά μίας μικρής σε έκταση χώρας κι ενός μικρού σε πληθυσμό λαού; Πώς η μικρή χώρα κατορθώνει να γίνεται γίγαντας και πως ο μικρός πληθυσμός αντιστρέφει κάθε «λογικό» υπολογισμό; Ποια είναι η «συνταγή» που κατορθώνει τις τεράστιες μεταμορφώσεις και τις αβάσταχτες μετατροπές του Ελληνισμού που επί μονίμου βάσεως «χαλάει τα σχέδια» των ισχυρών της αδικίας, τους εκάστοτε φασίζοντες και επαναλαμβάνει ξανά και ξανά τις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές;
Η απάντηση βρίσκεται σε μία μικρή λέξη, που εμπεριέχει έναν τεράστιο και ασύλληπτο πλούτο για όσους δεν την βιώνουν. Η πίστη… είναι το μεγάλο όπλο του Έλληνα. Η πίστη στην ελευθερία, η πίστη στο δίκαιο, η πίστη στον Θεό. Και αυτή η λέξη επανέρχεται κάθε φορά που αυτός ο λαός απειλείται, όπως συμβαίνει και σήμερα. Αν και είμαστε επιρρεπείς στο να παραβιάζουμε την ελευθερία στην καθημερινότητα του διπλανού μας, αν και είμαστε επιρρεπείς στο να αδικούμε για να ωφεληθούμε οι ίδιοι, αν και είμαστε επιρρεπείς στο να καθυβρίζουμε τον Θεό στον οποίο πιστεύουμε, ξαφνικά μεταμορφωνόμαστε και από πρόβατα γινόμαστε λιοντάρια!!!
Αυτή ακριβώς η πίστη μας (σε έννοιες που σε άλλους λαούς θεωρούνται δώρο και όχι δικαίωμα) είναι που ενοχλεί και που φοβίζει όλους εκείνους που κινούνται εναντίον μας. Και αυτή την πίστη μας έχουν προσπαθήσει –ιστορικά- να την διαβάλουν, να την αλλοιώσουν, να την σμικρύνουν ή και να την εξαφανίσουν, προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους. Να νικήσουν τον λαό που νίκησε την ιστορία…! Σε αυτό τους τον σκοπό, οι «φίλοι», οι «σύμμαχοι» και οι εχθροί, πάντα βρίσκουν και χρησιμοποιούν λοβοτομημένους και εγκεφαλικά νεκρούς, απάτριδες και παραδόπιστους, που υπάρχουν σαν καρκινώματα (καλά κρυμμένα) σε όλες τις κοινωνίες και σε όλους τους λαούς. Και σαν ιστορικός κανόνας επαναλαμβάνεται πάντα μία άνιση μάχη που αναδεικνύει τον Έλληνα και τον Ελληνισμό. Ως ηλίθιοι οι εποφθαλμιώντες την Ελλάδα, επαναλαμβάνουν (με διαφορετικά πρόσωπα και προσχήματα) την ίδια επίθεση και πετυχαίνουν το ίδιο αποτέλεσμα… γνωρίζοντας την απρόσμενη ήττα. Θαρρείς και ο Θεός είναι σκανδαλωδώς στο πλευρό των πιο άτακτων «παιδιών» του, μέσα από ταπείνωση κατορθώνει τελικά να εξυψώσει τον αδούλωτο λαό.
Αυτή την πίστη μας την έχουν πολεμήσει με ιδιαίτερη μεθοδικότητα και τα τελευταία 30 χρόνια (τα χρόνια της απόλυτης κατάπτωσης των «αρχόντων») και κατόρθωσαν να επιτύχουν σοβαρό –αλλά όχι καίριο- πλήγμα σε σημαντικότατους συνδετικούς κρίκους, διαβάλλοντας την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας, βρωμίζοντας την ηθική και την σύνδεση του Έλληνα με τα Θεία, εισάγοντας «καινά δαιμόνια» στην καθημερινότητα αυτού του λαού, διαβρώνοντας συνειδήσεις και μεταλλάσσοντας την αντίληψη των πολιτών περί δικαίου και κράτους. Μέχρι και σήμερα διαπιστώνουμε πως το πλήγμα που κατόρθωσαν είναι ισχυρό και βαθύ, όχι όμως «θανατηφόρο».
Στις 6 Μαΐου καλούμαστε να «μετρηθούμε» με την «δημοκρατία» για την δημοκρατία. Καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ της «ελευθερίας» που μας προσφέρουν και της ελευθερίας που πληρώσανε με το αίμα τους οι πρόγονοί μας. Καλούμαστε να αποφασίσουμε αν η γη που πατάμε μας ανήκει, αν η γη που βρίσκονται οι νεκροί πρόγονοί μας θα καταπατηθεί από τους σύγχρονους σταυροφόρους και οικονομικούς δολοφόνους. Γνωρίζουμε πως οι «μηχανισμοί» βρίσκονται στην διάθεση των κατοχικών δυνάμεων και των υπαλλήλων τους. Γνωρίζουμε πως εάν τολμήσουμε να αντιδράσουμε θα προσπαθήσουν να μας συνθλίψουν για να μην μεταφέρουμε το κακό παράδειγμα και σε άλλους λαούς. Γνωρίζουμε, όμως, πως δεν μπορούμε να ζούμε ούτε σαν σκλάβοι, ούτε χωρίς την ιστορική και με αίμα πληρωμένη περηφάνεια μας. Εκείνοι που δεν τολμούν να μας κηρύξουν ευθέως τον πόλεμο, προτάσσουν το χρήμα τους απέναντι στο Ελληνικό αίμα. Κι εμείς, οπλισμένοι με την πίστη μας, θα βρεθούμε απέναντί τους. Άραγε, θα χάσουμε οικειοθελώς όλα εκείνα που επί χιλιάδες χρόνια δημιουργήσαμε και παραδώσαμε στον υπόλοιπο κόσμο ή θα σταθούμε στις επάλξεις αποφασισμένοι να τσακίσουμε εκείνους που –για μία ακόμη φορά- επιχειρούν να μας σκλαβώσουν; Θα επιλέξουμε το κάλπικο χρήμα και θα γίνουμε «νούμερα» στην ιστορία ή θα προτιμήσουμε να αποκαλύψουμε τα «νούμερα» της Νέας Τάξης; Θα επιλέξουμε Ελληνικά ή θα κιοτέψουμε;
Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι πως η 7η Μαΐου θα είναι μία τελείως διαφορετική ημέρα για την Ελλάδα και τον απανταχού Ελληνισμό. Βαρύ το φορτίο, αλλά έτσι έμαθε η ιστορία να τιμά τους Έλληνες που ξέρουν και δεν ξεχνούν την πίστη τους… που προτιμούν να αγωνίζονται για τα μεγάλα και όχι να κρύβονται πίσω από τα μικρά.
Κωνσταντίνος
