«Θα ήταν σαν η Coca Cola να δηλητηρίαζε τα αναψυκτικά της». Με τον εύγλωττο αυτό τρόπο περιέγραφε ο προσφάτως τιμηθείς με το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, καθηγητής του Γέιλ, Robert Shiller, τις πιθανότητες το αμερικανικό κογκρέσο να μην έβρισκε λύση για το θέμα του χρέους.
Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα..., απομυθοποιούσε πλήρως τον όλο θόρυβο που προκλήθηκε γύρω από το ζήτημα, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για …τηλεοπτικό σόου. Γνωρίζουν, έλεγε σε συνέντευξη του σε βρετανική εφημερίδα, ότι ο μέσος Αμερικάνος ψυχαγωγείται μέσω της τηλεόρασης και φροντίζουν να του προσφέρουν θέαμα (σε κάπως ελεύθερη μετάφραση).
Ας κάνουμε τώρα την ελληνική αναγωγή. Έχετε σκεφθεί πόσες φορές τα βραδινά δελτία ειδήσεων παρουσιάζουν τα θέματα της επικαιρότητας κατά τέτοιο τρόπο που να παραπέμπουν περίπου στο τέλος του κόσμου; Αν πίστευε κανείς τους «αναλυτές των 8», τότε η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε πτωχεύσει από τις αρχές του 2010, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί θα έπρεπε να είχαν πέσει στα κεφάλια μας και χημικοί πόλεμοι να είχαν αποτελειώσει ό,τι η κρίση είχε αφήσει στη μέση. Ευτυχώς, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη.
Αυτό που ωστόσο αντιλαμβάνεται κανείς είναι ότι το τηλεοπτικό σόου των βραδινών ειδήσεων δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο και ότι κάπως έτσι χειρίζονται την επικαιρότητα παντού στον κόσμο, πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Όταν ο Shiller μιλάει για «σόου», αναφερόμενος στο θρίλερ για το χρέος, τότε όλοι μπορούν να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες των αιθουσών, όπου λαμβάνονται οι πραγματικά κρίσιμες αποφάσεις. Εκτός και αν στις 7 Φεβρουαρίου, που το θέμα του αμερικανικού χρέους ξανατεθεί επί τάπητος, η ίδια η ζωή τον διαψεύσει. Αν και αυτό δεν συμφέρει κανέναν μας…
Ο Τειρεσίας
