Όταν τον Οκτώβριο του 2010 αντίκρισαν ξανά το φως του ήλιου, έτυχαν υποδοχής ηρώων. Ήταν οι άνθρωποι που είχαν γυρίσει από την κόλαση, διαψεύδοντας κάθε προσδοκία.
Οι 33 μεταλλωρύχοι στη Χιλή...
που έμειναν θαμμένοι για 69 ημέρες μέχρι να διασωθούν. Τρία χρόνια αργότερα, οι εφιάλτες και η φτώχεια εξακολουθούν να στοιχειώνουν τη ζωή τους.
Το BBC έκανε, εκτενές αφιέρωμα στους 33 μεταλλωρύχους, που βρέθηκαν στα έγκατα του ορυχείου του Σαν Χοσέ, στην έρημο Ατακάμα, η ιστορία των οποίων αποτέλεσε μία από τις πιο συγκλονιστικές του 2010. Τον Αύγουστο εκείνης της χρονιές κατέρρευσαν κάποιες στοές του ορυχείου εγκλωβίζοντάς τους. Για 17 ημέρες όλοι τους θεωρούσαν νεκρούς, μέχρι τη στιγμή που το τρυπάνι των ομάδων διάσωσης έφερε στην επιφάνεια ένα μικρό κομμάτι χαρτί που έγραφε «Είμαστε όλοι καλά στο καταφύγιο, και οι 33». Χρειάστηκε να επιβιώσουν ακόμη επτά εβδομάδες στα έγκατα της γης, με τις προμήθειες που τους έστελναν οι διασώστες, μέχρι να ανασυρθούν ένας- ένας σε παγκόσμια ζωντανή μετάδοση.
«Συχνά ξυπνάω από εφιάλτες ότι είμαι ξανά στο ορυχείο. Ξυπνάω ουρλιάζοντας γιατί ζω ξανά εκείνες τις στιγμές, λέω όμως συνέχεια στον εαυτό μου «πρέπει να τα καταφέρεις» και για αυτό προσπάθησα για μία εβδομάδα να δουλέψω σε ένα ορυχείο. Και κάθε μέρα πήγαινα ολοένα και πιο βαθιά στην γη για να νικήσω το φόβο μου», διηγείται ο Αλεξ Βέγκα, ένας από τους ανθρώπους που έζησαν αυτή την περιπέτεια.
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του BBC, παρότι ο νεαρός άνδρας παρακολούθησε τη γέννηση και των τριών παιδιών του, σήμερα δεν θυμάται πως ήταν εκεί. Ξεχνάει πράγματα, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί ενώ υποφέρει από κατάθλιψη και για αυτό συχνά επισκέπτεται ψυχίατρο ο οποίος του παρέχει φαρμακευτική αγωγή.
Δεν είναι ο μοναδικός, οι περισσότεροι από τους 33 μεταλλωρύχους χρήζουν ακόμη και σήμερα ψυχιατρικής φροντίδας. Αρκετοί έχουν μείνει άνεργοι, ενώ κάποιοι μετά βίας τα βγάζουν πέρα κάνοντας διάφορες δουλειές μερικής απασχόλησης. Ενας εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική, ενώ τουλάχιστον δύο αντιμετωπίζουν προβλήματα εθισμού με ναρκωτικά και αλκοόλ, ενώ ακόμη δεν έχουν εισπράξει αποζημίωση για το ατύχημα.
«Τα πρώτα δύο χρόνια μετά το ατύχημα, ήμουν καλά, δεν είχα κανένα πρόβλημα, έπαιζα ποδόσφαιρο, είχα δουλειά, όλα ήταν καλά, αλλά μετά, εντελώς ξαφνικά... μπουμ», λέει ο 30χρονος Κάρλος Μπάριος, που αναγκάστηκε εξαιτίας της κατάστασής του να παραιτηθεί από το ορυχείο στο οποίο είχε βρει δουλειά. Οπως διηγείται, ακολούθησαν επισκέψεις σε ψυχίατρο και φαρμακευτική αγωγή, στην οποία όμως εθίστηκε. «Κάθε βράδυ βλέπω εφιάλτες και φοβάμαι το σκοτάδι. Δεν μπορώ να κοιμηθώ με την γυναίκα μου ή τη μικρή μου κόρη, καθώς τις νύχτες ξυπνάω φωνάζοντας και τις ταράζω», διηγείται.
thestival.gr
